Op 8 mei 2012 had onze klas PLT1b de eerste bijeenkomst van Digitale Didactiek, die uit les 1 en 2 bestond.
De leerkracht stelde zich voor en we begonnen de les met stemkastjes. Een manier voor hem om de beginsituatie van zijn nieuwe leerlingen in te kunnen schatten. Grappig: ik had nog nooit van stemkastjes gehoord tot toevallig de middag van 8 mei. Mijn zoon kwam thuis met zijn cijfer voor een so voor muziek. "Goh", merkte ik op, "je leraar heeft ook snel nagekeken." Maar wat bleek, het so was met stemkastjes afgenomen, waardoor hij direct zijn cijfer had. Voor mij de eerste keer dus dat ik van stemkastjes hoorde en 's avonds kon ik er meteen kennis meemaken.
Vragen op het digibord kon je beantwoorden via het stemkastje, in dit geval anoniem. Op het digibord zie je de verdeling van de antwoorden in een grafiek en kun je ook zien of iedereen geantwoord heeft.
De vraag of ik beginner, gebruiker of pro ben op het gebied van digitale media beantwoord ik met gebruiker. Op mijn werk en voor mijn opleiding maak ik dagelijks gebruik van de computer. Maar ik heb geen verstand van de techniek erachter. Mijn mobieltje, heel simpel met een prepaid kaart en zonder internet. Ook ik zal ooit overstag gaan, maar nu voelt het alsof de mensen om me heen een slaaf van de digitale media zijn en er is zoveel meer om van te genieten. De leerkracht bevestigt mijn gedachten met zijn verhaal over zijn dochter. Zonder iPhone hoor je er niet meer bij.
We mogen allemaal een laptop pakken. Een Apple. Ik heb er nog nooit meegewerkt, net zoals een heleboel andere klasgenoten. Het duurt even voordat alles is opgestart. Ik voel me nu toch typisch een beginner. Zelfs de muis werkt anders.
Een leerkracht kan zelf digitale lessen ontwerpen, niet om het onderwijs te veranderen maar om het te verbreden en te zorgen voor diversiteit. Voor de leerkracht een leuke maar serieuze aangelegenheid. Deze manier van lesgeven sluit aan bij de leefwereld van de kinderen. Zij gaan hier spelenderwijs mee om, waardoor het voor hen makkelijk is. We spreken ook wel van een omslagpunt. Vroeger leerde je van je opa, nu is het andersom. Kinderen zoeken hun grenzen op.
www.ted.com is een website waar aandacht wordt geschonken aan de nieuwste ontwikkelingen. Wij kijken naar een filmpje waarin Pattie Maes een apparaatje om haar nek draagt. Haar gekleurde vingers zijn de sensoren. Je kunt hiermee scannen, foto's maken, je hand wordt de telefoon, in de winkel krijg je bijvoorbeeld informatie over de duurzaamheid van een artikel, er zijn bewegende beelden in de krant; het moet niet gekker worden.
Op kennisnet.nl kun je je gratis abonneren op bijvoorbeeld onderzoeken (stemkastjes in de klas).
We gaan in de les zelf een weblog aanmaken via Blogger.com. Hiervoor moet je eerst een Gmail-adres hebben waarna je een Google account kunt maken. Nadat ik dit allemaal heb aangemaakt start ik mijn eerste weblog, een digitale rol schrijfpapier. Het is hierbij belangrijk om orde te houden in de chaos. De leerkracht geeft aan dat je dit kunt doen door labels aan te maken.
Dit weblog wordt voornamelijk gebruikt voor de opdrachten en reflecties van de lessen van Digitale Didactiek.
De eerste opdracht is een reflectie schrijven van de eerste dubbele bijeenkomst.
Dat is hierbij gebeurd. De volgende opdracht is 'rommelen' met het weblog. Daar ben ik nu druk mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten